Leefstijl tijdens de behandelingen van borstkanker

Toen ik midden in de behandelingen zat, had ik geen strak plan. Ik deed bijna alles op intuïtie. Ik kon niet anders dan luisteren naar mijn lichaam en deed wat het me vertelde: wandelen in het bos als ik leeg was, yoga doen om spanning los te laten, rusten als ik moe was, eten waar ik kracht uit haalde.

Mijn leefstijl werd mijn medicijn. Naast alle behandelingen hielp dit mij elke dag om overeind te blijven. Het gaf me de levensenergie die ik kwijt raakte, grip en hoop – en het hielp me om, zo goed als mogelijk, de dagen door te komen. En geloof me: dat was lang niet altijd makkelijk.

Voeding – luisteren naar wat me voedde

Ik voelde meteen het verschil: sommige dingen gaven me kracht, andere trokken me juist leeg. Daarom koos ik voor puur eten, veel groente, zo min mogelijk suiker en zo weinig mogelijk uit pakjes of zakjes.
Het werd geen streng dieet, maar ik at waar mijn lichaam om vroeg en waarvan ik merkte dat het me goed deed.

Rust – soms was niets doen mijn belangrijkste taak

Vermoeidheid was een constante factor. Ik leerde om niet tegen die moeheid te vechten, maar ernaar te luisteren. Slapen, dutjes doen, soms gewoon even liggen zonder iets te hoeven.
Rust nemen bleek geen teken van luiheid, maar juist een vorm van herstel.

‍Beweging – het bos als mijn oplaadpunt

Elke dag ging ik naar het bos. Daar kon ik ademen, opladen en even loskomen van alles.
Het was niet altijd zwaar of sportief: soms gewoon rustig wandelen, soms rekken en strekken, soms een beetje yoga.
Altijd precies genoeg om me weer een beetje beter te voelen.

Steun – leren vragen en ontvangen

Ik kon dit niet alleen dragen. En dat hoefde ook niet. Ik leerde om eerlijk te zijn over de zware dagen en om hulp toe te laten.
Soms een luisterend oor, soms iemand die boodschappen deed of de kinderen opving.
Het voelde kwetsbaar, maar gaf me ook ruimte en lucht.

Intuïtie – mijn lijf als kompas

Mijn lichaam was mijn beste graadmeter. Ik leerde erop te vertrouwen: eten als ik honger had, rusten als ik moe was, naar buiten als ik leeg was.
Kleine rituelen, zoals yoga of een wandeling, gaven me houvast in een tijd die zo onvoorspelbaar was.

✨ Tot slot

Leefstijl was voor mij geen bijzaak, maar de basis waarop ik overeind bleef staan.
Het gaf me een stukje regie terug en hielp me de dagen door te komen – ook als dat zwaar en ingewikkeld was.

Het hoeft niet perfect. Het gaat erom dat je stap voor stap ontdekt wat jóu helpt. Soms is dat voeding, soms beweging, soms juist rust. En altijd: luisteren naar jezelf.